بندہ جمے پلے گراں تے وت آ روے شہر بالکل انج ای لگنا جئوں بندہ انہے کھوئے چ ڈھے پینا اے، نہ نکل سکنا اے نہ رہ اکنا اے تے نہ ای کیں آں آکھنڑے جو گا ہونا اے جے مانہہ اتھوں کڈھ۔ شہر نی گلیاں کولوں تے اساں نے گرائیں نے ڈنگے گیلے ن ، تے مکان ایجے بئی نہ دُھپ لگنی نہ مینہ نہ اسمان دسنا اے نہ چن نہ تارے نظری آنے ن تے نہ وڈے ایلے تریلاں نے موتی ، نہ پھُل نہ بُوٹا نہ کُکڑ نہ چُوچا بس وڈیائی اے جی اساں کوٹھی چاڑہی اے۔ مُڈھوں پنج مرلے جاء ہونی اے اس نا ویڑھا چھت گنوں تے کمریاں وچ ای حاجتاں نی جاگھ بنڑا گنوں، ای کی وے جی ای جی کوٹھی اے۔وت ہر شئے مُلے نی ، کدی بجلی نئیں تے کدی گیس نئیں ،اُتوں اُنہاں رکشے تے موٹر سیکل والیاں آخر آندی وئی اے۔ برے ہنڑ کراں کی رہنے پئے آں۔
میں کدُر بہوں تنگ پے وینا تے پُلا جیا نکل کے حکیم صاب کول ونج بہناں۔ حکیم صاحب اے تاں شہر چ ای اُن برے ذرا جیا باہر کر کے کنال ہک نی حویلی بنڑائی نے جتھے ٹاویں ٹاویں مکان اُن تے آس پاس کنڑک سریوں لوک ہجا راہنے پئے ن۔ تے حکیم صاب نی حویلی چ بی تُوت دھریک تے بوٹے کج لگے پئے ن۔ کنال نی حویلی بنڑانڑیں آسے بی کُُشتیاں نی کمائی ہونڑی چاہئنی اے۔ ہماتُڑ تاں سوچ بی نئیں سکنا۔ خیر ایتھے بہہ کے کج ڈھل آپنڑے دلے آں گراں گراں کر گننا۔
اَتروں ایجوں ای بیٹھیاں میں حکیم صاب آں آکھنا نظر بہوں کمزور ہوگئی اے کوئی خوراک دسو آ۔ حکیم صاب آکھا شاہ جی گاجراں کھادا کرو ایویں بی موسم اے، خوراک نی خوراک اے تے دوائی نی دوائی۔ جُلو ای مسئلہ تاں حل ہویا، ای آکھ کے حکیم صاب کولوں اجازت گھدی تے ٹُر پیاں۔ راہے تے ہک فقیر بابا جی مل گئے اُنہاں نال بی پرانڑی دعا سلام اے، خیر مل گِل کے چاء پانڑی نا ست کیتا۔ اُنہاں ذرا اُبال ہئی آکھنڑ لگے شاہ جی چاء وت کدُر پیساں۔ میں آکھا دعا کرے او تے کوئی سیانڑیاں بزرگاں نا اکھانڑ تاں دسی ونجو، ویکھو نا آج کل مُلک نے حالات کی ہوگئے ن ، بہوں سارے سیاسیاں اندُر کر چھوڑا نے۔ بابے ہوراں تھوڑا سوچا تے آکھنڑ لگے “ شاہ جی ! سیانڑیاں آکھا ہیا ؛ جنہاں کھادیاں گاجراں ،ڈھڈ اُنہاں دے پِیڑ “۔ بابا جی آکھ کے آپنڑی راہ ٹر گئے تے حکیم صاب دس کے آپنڑے کماں کاراں چ لگ گئے۔ میں اُنہاں ویلیاں نا پیا سوچنا ، کینڈی منّاں؟ حکیم صاب نی یا سیانڑیاں نی ؟
تُسی ای کج فیصلہ کرو آ چا۔ کم مینڈے وسوں تاں باہر اے۔
آغا بخاری
۲۵ مگھر ۲۰۷۵
(چھ ماہی ونگاں چ چھپا ہیا)
فطرت مری مانند نسیم سحری ہے
رفتار ہے میری کبھی آہستہ کبھی تیز
پہناتا ہوں اطلس کی قبا لالہ و گل کو
کرتا ہوں سر خار کو سوزن کی طرح تیز
تمام تحریریں لکھاریوں کی ذاتی آراء ہیں۔ ادارے کا ان سے متفق ہونا ضروری نہیں۔
